Το 1969 ιδρύθηκε ο Κυπριακός Οργανισμός Αθλητισμού, κάτω από συγκεκριμένο Νόμο, τον περί ΚΟΑ Νόμο. Ο ΚΟΑ είναι Ημικρατικός Οργανισμός και ορίζεται σύμφωνα με τους περί Κυπριακού Οργανισμού Αθλητισμού Νόμους του 1969 έως 1996 ως η Ανώτατη Αρχή στο χώρο της Κυπριακής Δημοκρατίας για τον εξωσχολικό αθλητισμό. Βασικοί σκοποί είναι η ανάπτυξη του εξωσχολικού αθλητισμού, ο συντονισμός της αθλητικής ζωής του τόπου μας, η καλλιέργεια του Ολυμπιακού ιδεώδους και η προβολή της Κύπρου στον Διεθνή αθλητικό χώρο. Ο Κυπριακός Οργανισμός Αθλητισμού διοικείται από εννιαμελές Διοικητικό Συμβούλιο με Πρόεδρο, Αντιπρόεδρο και επτά μέλη. Υπηρεσιακός προϊστάμενος του Οργανισμού είναι ο Γενικός Διευθυντής. ΕΝΟΤΗΤΕΣ - ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΣ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ - ΜΑΖΙΚΟΣ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ - ΑΘΛΗΤΙΚΕΣ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ - ΕΥΡΩΠΑΙΚΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ - ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΚΟΑ - ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ – ΕΠΙΣΚΕΨΕΙΣ

Φωτογράφος, σκηνοθέτης, δημοσιογράφος, ο Γιώργος Λανίτης υπήρξε πρωτοπόρος στους τομείς της καλλιτεχνικής φωτογραφίας και του κινηματογράφου και κατέχει μια πολύ σημαντική θέση στα πολιτιστικά δρώμενα της Κύπρου. Έλκει την καταγωγή του από τη Λάνια της Επαρχίας Λεμεσού. Γεννήθηκε στην Αμμόχωστο στις 23 Φεβρουαρίου του 1936 και μεγάλωσε και εργάστηκε στη Λευκωσία. Φοίτησε στο Παγκύπριο Γυμνάσιο, σπούδασε Επικοινωνία και Τέχνες στο College of Printing του Λονδίνου, Δημιουργική Φωτογραφία στο Folkwangeschule für Gestaltung στο Essen Werden και Kινηματογράφο στην Deutche Film-und-Fernsehakademie στο Δυτικό Βερολίνο. Εργάστηκε στην εφημερίδα Times of Cyprus και στο B.B.C. Διορίστηκε Αρχικινηματογραφιστής και Τμηματάρχης Διεθνών και Δημοσίων Σχέσεων στο Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου. Εργάστηκε ως Σύμβουλος Τύπου στην Κυπριακή Υπάτη Αρμοστεία στο Λονδίνο και εξελέγη Γενικός Γραμματέας του Οργανισμού Τεχνών της Κοινοπολιτείας. Υπήρξε εκδότης του περιοδικού Cyprus Diplomatist και για 24 χρόνια διατηρούσε τακτική στήλη στην Εβδομαδιαία εφημερίδα The Cyprus Weekly. Σε ηλικία δεκαεφτά ετών, οργάνωσε φωτογραφική έκθεση, την πρώτη σχολική έκθεση που έγινε ποτέ στην Κύπρο. Eνώ ήταν ακόμα σπουδαστής στο College of Printing στο Λονδίνο του απονεμήθηκε η τιμητική διάκριση Associate of the Royal Photographic Society και Fellow of the Royal Society of Arts. Στο Λονδίνο βοήθησε τον καθηγητή του και διάσημο καλλιτέχνη Dennis Bowen, να ιδρύσει την πρώτη πινακοθήκη αφηρημένης τέχνης και φωτογραφίας στο Λονδίνο, το New Vision Centre, στο Μarble Αrch, όπου ο Γιώργος Λανίτης και άλλοι σύγχρονοι φωτογράφοι παρουσίαζαν εκθέσεις φωτογραφιών αφηρημένης τέχνης. Με την επιστροφή του στην Κύπρο εντυπωσίασε τους συμπατριώτες του με την έκθεση φωτογραμμάτων, μια μορφή φωτογραφικής τέχνης που ήταν σχεδόν άγνωστη στη δεκαετία του 1950 στον ελληνικό κόσμο. Το τέλος της δεκαετίας του 1950, ο Γιώργος Λανίτης συνάντησε τον Γιώργο και την Τρούντυ Γεωργίου. Ο Γιώργος Πολ. Γεωργίου θεωρείται ως ένας από τους σημαντικότερους Κύπριους ζωγράφους. O Γιώργος Λανίτης και οι Γεωργίου γύρισαν ολόκληρη την Κύπρο και γνώρισαν το νησί βήμα προς βήμα. Ο Γεωργίου έκανε σκίτσα και ο Γιώργος Λανίτης φωτογράφιζε τόπους και ανθρώπους. Με το υλικό αυτό δημοσίευσε το 1965 το πρώτο του βιβλίο “Νάσος τας Αφροδίτας”, που την εποχή εκείνη σημείωσε μια άνευ προηγουμένου κυκλοφοριακή επιτυχία. Προσωπικότητα χαρισματική είχε την ευκαιρία να φωτογραφίσει μερικές από τις σημαντικότερες προσωπικότητες της δεύτερης πεντηκονταετίας του εικοστού αιώνα, όπως είναι ο Μάο Τσε Τουνγκ, ο Ντεγκ Ξιάο Πιγκ, ο Γιαβαχάρλαλ Νεχρού, ο Στρατηγός Ντε Γκώλ, ο Γουίνστον Τσέρτσιλ, ο Λύντον Τζόνσον, ο Γκαμάλ Άμπτελ Νάσσερ, η Ιντίρα Γκάντι, ο Βίλλυ Μπραντ, ο Πάμπλο Πικάσσο, η Μαργκό Φοντέυν, η Μαίριλυν Μονρόε, ο Λώρενς Oλίβιε, ο Μιχάλης Κακογιάννης, ο Τζούλιους Νυερέρε, ο Κέννεθ Καούντα, η Βασίλισσα Ελισάβετ και, βεβαίως, ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος. Το 1960 ίδρυσε τη Φωτογραφική Εταιρεία Κύπρου και συνέβαλε στην προώθηση της φωτογραφικής τέχνης στην Κύπρο. Το 1957 προσλήφθηκε στην τότε Κυπριακή Ραδιοφωνική Υπηρεσία, πριν να μεταδοθούν οι πρώτες εικόνες στον αέρα και εκπαίδευσε μια κινηματογραφική μονάδα νέων ανθρώπων που έγινε τελικά, σύμφωνα με το Μπι-Μπι-Σι, μια από τις καλύτερες κινηματογραφικές μονάδες της Ευρώπης. Η πορεία του στην τηλεόραση είναι εντυπωσιακή. Σκηνοθέτησε περίπου 15 ταινίες και υπήρξε Διευθυντής Φωτογραφίας σε άλλες τέσσερις. Δημιούργησε το πρώτο αθλητικό πρόγραμμα στην κυπριακή τηλεόραση «Ο Κόσμος των Σπορ». Η πρώτη μαυρόασπρη ταινία που παρουσίασε η Κυπριακή τηλεόραση «Στα Βήματα του Αποστόλου Βαρνάβα» γυρίστηκε από τον Γιώργο Λανίτη. Στην πρώτη έγχρωμη ταινία του ΡΙΚ «Το Νησί της Αφροδίτης» ήταν διεύθυντής φωτογραφίας και έκανε το μοντάζ. Η ταινία αυτή έλαβε το Γ’ βραβείο καλύτερης ξένης ταινίας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 1965. Η ταινία του «Επικοινωνία» έλαβε δύο βραβεία στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 1970, το βραβείο καλύτερης ταινίας μικρού μήκους ντοκιμαντέρ και το Β’ βραβείο κριτικών καλύτερης ταινίας μικρού μήκους. Για την ταινία του για το Σινά και την Αγία Αικατερίνη αναγορεύτηκε Ιππότης του Τάγματος της Αγίας Αικατερίνης. Ξεχωριστή θέση κατέχουν και οι ταινίες του «Στα περίχωρα της Κερύνειας» βασισμένη στο ποίημα του Γιώργου Σεφέρη, «Ες Γην Εναλίαν Κύπρον», «Το Κάστρο της Κερύνειας», «Τρόοδος» και «Poèmes d’Amour». Ως αρχικινηματογραφιστής, συνόδευσε τον Πρόεδρο Μακάριο σε πολλά από τα ταξίδια του. Μέχρι τo 1974 ζούσε στο Μπέλλαπαϊς σε ένα σπίτι που είχε διαμορφώσει με ιδιαίτερη αγάπη και γούστο ως κατοικία, εργαστήριο και χώρο τέχνης. Συνεπεία της τουρκικής εισβολής, τον Ιούλιο του 1974, έχασε όλα του τα αρνητικά, τη συλλογή των φωτογραφιών του, τον εξοπλισμό του, τις αντίκες του, βιβλία, πίνακες και το ίδιο το σπίτι του. Αμέσως μετά την εισβολή, η Κυπριακή Κυβέρνηση τού ζήτησε να αναλάβει την προβολή του Κυπριακού στη Μεγάλη Βρετανία και να δημιουργήσει Γραφείο Τύπου και Πληροφοριών στην Υπάτη Αρμοστεία της Κύπρου στο Λονδίνο με στόχο τη διαφώτιση της κοινής γνώμης για την εισβολή και κατοχή της Κύπρου από την Τουρκία. Εδώ ξεκινά η διπλωματική και δημοσιογραφική του προσφορά, η οποία διήρκεσε μέχρι το 1980. Η συμβολή του στην προβολή των δικαίων του Κυπριακού λαού είναι τεράστια. Δημοσιεύει εκατοντάδες επιστολές στο βρετανικό τύπο, διοργανώνει σεμινάρια, συνέδρια, εκδηλώσεις, δίνει διαλέξεις. Προσεγγίζει σημαντικές προσωπικότητες από το χώρο των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, από τον ακαδημαϊκό και πολιτικό χώρο οι οποίοι γίνονται φίλοι της Κύπρου και υπερασπίζονται τα δίκαια της Κύπρου στο Βρετανικό Κοινοβούλιο, στα Μέσα ενημέρωσης και στον ακαδημαϊκό χώρο. Αυτοί οι άνθρωποι παρέμειναν για πάντα φίλοι του Γιώργου και φίλοι της Kύπρου. Τέτοιες προσωπικότητες ήταν ο αείμνηστος δημοσιογράφος και συγγραφέας Christopher Hitchens, o John Dickie (Daily Mail), o John Torode (The Guardian),ο Tony Rocca (The Sunday Times), ο βουλευτής Christopher Price, ο ακαδημαϊκός και σπουδαίος βυζαντινολόγος Sir Steven Runciman, ο ιστορικός και διπλωμάτης Sir David Hunt και πολλοί άλλοι. Την περίοδο αυτή διοργανώνει δυο συνέδρια στην Κύπρο με στόχο να γνωρίσουν οι ξένοι από κοντά το πρόβλημα της Κύπρου, να ευαισθητοποιηθούν και να προβάλουν τις επιπτώσεις της εισβολής στις χώρες τους. Το πρώτο, «Διεθνές Συμπόσιο Δημοσιογράφων» (International Symposium of Journalists) απευθύνεται σε δημοσιογράφους από όλο τον κόσμο και το δεύτερο «Cyprus and the EEC» (Κύπρος και Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα) απευθύνεται σε προσωπικότητες από το χώρο της Ευρώπης. Η δραστηριότητά του δεν περιοριζόταν μόνο στο βρετανικό χώρο. Η Κοινοπολιτεία αποτελεί ένα τεράστιο πεδίο δράσης. Ο γενικός Γραμματέας της Κοινοπολιτείας Shridath Ramphal είναι ο προσωπικός του φίλος, επισκέπτεται την Κύπρο και προωθεί ψηφίσματα για το Κυπριακό στα συμπεράσματα της κάθε Συνόδου Κορυφής της Κοινοπολιτείας. Το 1980 εκλέγεται ως ο πρώτος Γενικός Γραμματέας του Οργανισμού Τεχνών της Κοινοπολιτείας (Commonwealth Arts Organisation). Ταξιδεύει σε πολλές χώρες της Κοινοπολιτείας, προωθεί τις τέχνες και διοργανώνει φωτογραφικές εκθέσεις. Τον Αύγουστο του ιδίου χρόνου διοργανώνει στην Κύπρο, σε συνεργασία με το Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου, το πρώτο Κοινοπολιτειακό Φεστιβάλ Τηλεόρασης και Κινηματογράφου με τη συμμετοχή περίπου τριάντα χωρών της Κοινοπολιτείας το οποίο σημειώνει τεράστια επιτυχία. Το 1981 επιστρέφει στην Κύπρο και αρχίζει μια πολύπλευρη δραστηριότητα. Έχει τη δική του στήλη στην εβδομαδιαία εφημερίδα «The Cyprus Weekly» όπου σχολιάζει την επικαιρότητα για 24 χρόνια μέχρι και τον θάνατό του. Εκδίδει το περιοδικό «Cyprus Diplomatist» και ασχολείται ξανά με τη φωτογραφία παρουσιάζοντας εκθέσεις σε διάφορες πόλεις της Κύπρου. Εργάζεται με βάση δικές του ιδέες για την κίνηση και το χρώμα μέσα στα όρια της φωτογραφίας. Oι φωτογραφίες έχουν εκτεθεί στη δική του πινακοθήκη, την «L’Artiste Assoiffé», στο χωριό Ψευδάς, στην επαρχία Λάρνακας όπου ζούσε τα τελευταία 25 χρόνια. Για τις φωτογραφίες του είδους αυτού, οι οποίες εκτέθηκαν στη Νέα Υόρκη και σε διάφορες Ευρωπαϊκές χώρες , του απoνεμήθηκε η διάκριση Maître de la Fédération Internationale de l’Art Photοgraphique (MFIAP). Στη συνέχεια δημιούργησε ένα άλλο είδος καλλιτεχνική φωτογραφίας με επεξεργασία της εικόνας στον ηλεκτρονικό υπολογιστή με την οποία ασχολείτο μέχρι και το θάνατό του. Μια άλλη πτυχή της προσωπικότητας και της δραστηριότητας του Γιώργου Λανίτη ήταν η αγάπη του για το κρασί, την καλή κουζίνα και τη φιλοξενία. Γι αυτή του την αγάπη, κατόπιν εισήγησης του Γάλλου Πρέσβη στη Λευκωσία, Jean-Dominique Paolini,οι Γάλλοι τον τίμησαν το 1994 με τον τίτλο του Chevalier de la Confrérie du Tastevin σε μια εντυπωσιακή τελετή στο κάστρο Clos Vougeot στην περιοχή της Βουργουνδίας. Για το έργο του ο Γιώργος Λανίτης έχει τιμηθεί και έτυχε σημαντικών διακρίσεων σε διάφορες χώρες. Το 2004 ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας του απένειμε την υψηλότερη πολιτιστική διάκριση για τη συμβολή του στις Τέχνες. Σε ειδική τελετή, στην Πύλη Αμμοχώστου στη Λευκωσία, ο Υπουργός Παιδείας και Πολιτισμού, Πεύκιος Γεωργιάδης, απένειμε στο Γιώργο Λανίτη τα διάσημα του Αριστείου Διάκρισης στα Γράμματα, στις Τέχνες και στις Επιστήμες. Το 2005, μια βδομάδα πριν το θάνατό του, οι Πολιτιστικές Υπηρεσίες του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού εξέδωσαν το λεύκωμα «Γιώργος Λανίτης – 50 Χρόνια Φωτογραφίας» ως ακόμη μια ένδειξη αναγνώρισης της προσφοράς του στον τομέα των Τεχνών. Την προσωπικότητα, την προσφορά και την τέχνη του Γιώργου Λανίτη εξήραν πολιτικοί, δημοσιογράφοι, καλλιτέχνες και κριτικοί που τόνισαν την μοναδικότητα του ταλέντου του, την πολύτιμη και πρωτοποριακή συμβολή του στην ανανέωση της φωτογραφικής τέχνης και την επιτυχημένη δημοσιογραφική και διπλωματική του δραστηριότητα.

Το Θέατρο ΡΙΑΛΤΟ αποτελεί ένα από τους σημαντικότερους πολιτιστικούς οργανισμούς του τόπου μας στον τομέα των παραστατικών τεχνών. Διοργανώνει παραστάσεις και εκδηλώσεις υψηλού επιπέδου, τοπικού και διεθνή χαρακτήρα, από τους χώρους της μουσικής, του θεάτρου, του κινηματογράφου, του χορού, της περφόρμανς και της όπερας. Μαζί με τις Πολιτιστικές Υπηρεσίες του Υφυπουργείου Πολιτισμού το Θέατρο Ριάλτο διοργανώνει τα σημαντικότερα θεσμικά φεστιβάλ κινηματογράφου, χορού και μουσικής. Το ΡΙΑΛΤΟ κτίστηκε το 1933 από τους αδελφούς Χρυσοχού, αποτελώντας τον πιο σύγχρονο, για τα πρότυπα της εποχής, κινηματογράφο στην Κύπρο. Φιλοξενώντας τόσο κινηματογραφικές , θεατρικές όσο και μουσικές παραγωγές, το Ριάλτο παρέμεινε ένα ζωντανό σημείο αναφοράς στην πολιτιστική ζωή της Λεμεσού για σχεδόν πενήντα χρόνια. Μέσα της δεκαετίας του ’80, σίγησε οριστικά η μηχανή προβολής του σινεμά Ριάλτο. Κι ενώ τα παλιά σινεμά έδιναν το ένα μετά το άλλο τη θέση τους σε οικοδομές και χώρους στάθμευσης, στο βωμό μιας αμφιλεγόμενης ανάπτυξης, το Συνεργατικό Ταμιευτήριο Λεμεσού, εισακούοντας τις παραινέσεις της Ομάδας Πρωτοβουλίας για τη διάσωση του Ριάλτο, αγόρασε το Φεβρουάριο του 1991 το εγκαταλελειμμένο σινεμά, προχωρώντας στην αποκατάσταση και επαναλειτουργία του ως σκηνή, δημιουργώντας παράλληλα και τον Οργανισμό Θέατρο Ριάλτο ο οποίος έχει την άμεση ευθύνη διαχείρισης του. Το αποκατεστημένο σύγχρονο πια Θέατρο ΡΙΑΛΤΟ διατηρώντας ζωντανή την ιστορία του και με εξαιρετικά σύγχρονη υποδομή κι εξοπλισμό, υποδέχτηκε μετά από χρόνια το κοινό, στις 15 Μαΐου του 1999, με μια σειρά από συγκινητικές όσο και λαμπρές πολιτιστικές εκδηλώσεις, στην παρουσία μεταξύ άλλων του Μίκη Θεοδωράκη, του Μιχάλη Κακογιάννη, και άλλων προσωπικοτήτων από Κύπρο και το εξωτερικό. Έκτοτε, εκατοντάδες παραστάσεις εντός και εκτός του θεάτρου συγκεντρώνουν κάθε χρόνο χιλιάδες θεατές, καθιερώνοντας το Θέατρο ΡΙΑΛΤΟ ως ένα από τα πιο ενεργά κομμάτια της πολιτιστικής ζωής του τόπου μας. Με τη διαδικασία αποκατάστασης του ΡΙΑΛΤΟ, διασώθηκε ένας σημαντικός αριθμός αφισών και εντύπων από το ιστορικό σινεμά που αφορούσαν τις δικές του προβολές όσο και τις προβολές άλλων κινηματογράφων της Λεμεσού. Ο Οργανισμός Θέατρο Ριάλτο προχώρησε στην ψηφιοποίηση του υλικού με τη συνεργασία και τεχνογνωσία του ΤΕΠΑΚ, διατηρώντας αλλά και καθιστώντας με αυτό τον τρόπο προσβάσιμη σε όλους την πολύτιμη αυτή κληρονομιά. Επόμενο βήμα αποτελεί η ψηφιοποίηση και δημοσίευση του υλικού που αφορά στη νέα εποχή του Θεάτρου ΡΙΑΛΤΟ. Στο υλικό που παραχώρησε ο Οργανισμός Θέατρο Ριάλτο για ψηφιοποίηση στο ΤΕΠΑΚ συμπεριλαμβάνεται και η συλλογή από αφίσες του Παναγιώτη Γιαννούδη. Ο Παναγιώτης Γιαννούδης παλιός Λεμεσιανός και λάτρης του κινηματογράφου, έζησε για πολλά χρόνια στην Αυστραλία όπου ίδρυσε και λειτούργησε μια σειρά από κινηματογραφικές αίθουσες. Έχοντας ξεκινήσει την ουσιαστική του ενασχόληση με τον κινηματογράφο στο Ριάλτο, όταν ήταν ακόμη μαθητής, ο Παναγιώτης Γιαννούδης δώρισε τον Μάιο του 2010 στον Οργανισμό Θέατρο Ριάλτο την προσωπική του συλλογή με αφίσες από παλιά Σινεμά της Λεμεσού.

Ο Auguste Poisson ξεκίνησε στις 20/4/1917 από την περιφέρεια Sarthe της Γαλλίας και κατέληξε στις 29/5/1917 στη Θεσσαλονίκη όπου έμεινε μέχρι και το τέλος του πολέμου στις 11/11/1918. Μέσα από τις καρτ ποστάλ βλέπουμε τη διαδρομή του Auguste Poisson προς τη Θεσσαλονίκη. Η συλλογή αποτελείται από περίπου 400 καρτ ποστάλ κυρίως από τη Θεσσαλονίκη όπου ο Auguste Poisson πέρασε τον περισσότερο χρόνο. Κατά τη διάρκεια του πολέμου, τα επιστολικά ή ταχυδρομικά δελτάρια (οι γνωστές καρτ ποστάλ, «carte postale» στα γαλλικά), ήταν μέσο επικοινωνίας των στρατιωτών με τους οικείους τους. Αποτελούσε, επίσης, τρόπο διάδοσης διάφορων συμβάντων της εποχής, όπως στην περίπτωση της πυρκαγιάς στην Θεσσαλονίκη η οποία διήρκησε τρείς μέρες, από τις 18 μέχρι 20 Αυγούστου 1917 και κατέστρεψε αρκετές συνοικίες της.

Η συλλογή περιλαμβάνει 3384 γελοιογραφίες της Σατιρικής από το 1964 όπου και κυκλοφόρησε για πρώτη φορά μέχρι το 1985. Η τεκμηρίωση του υλικού έγινε με βάση τον τίτλο, τη θεματολογία και τα πρόσωπα που απεικονίζονται σε κάθε γελοιογραφία. Για το σκοπό αυτό έχει δημιουργηθεί αρχείο θεματικών όρων με βάση τις θεματικές επικεφαλίδες της Βιβλιοθήκης του Κογκρέσου. Για την περιγραφή των μεταδεδομένων χρησιμοποιήθηκε το πρότυπο Dublin Core. Η ψηφιοποίηση και επομένως η διατήρηση και διάθεση της συγκεκριμένης εφημερίδας είναι ιδιαίτερα σημαντική για τη μελέτη της ιστορίας της κυπριακής γελοιογραφίας. Η εφημερίδα επηρέασε πολλούς σατιρικούς λογοτέχνες και γελοιογράφους, όπως ο Άντης Ψημενόπουλος, ο Μιχάλης Πιτσιλλίδης, ο Άντρος Παυλίδης, ο Χριστάκης Γεωργίου, ο Δημήτρης Παπαδημήτρης κ.ά. Επιπλέον, με τη Σατιρική ο Μαυρογένης εισαγάγει καινοτομίες στον κυπριακό Τύπο, όπως το έγχρωμο σκίτσο. Μέσα από τις γελοιογραφίες, το σατιρικό στίχο και τα ευθυμογραφήματα του, σχολιάζει γεγονότα, πολιτικές εξελίξεις και προσωπικότητες της εποχής του.

Ο Γυμναστικός Σύλλογος Ολύμπια είναι ο αρχαιότερος αθλητικός σύλλογος της Κύπρου και ο δεύτερος αρχαιότερος σύλλογος στον Ελληνικό χώρο μετά τον «Πανελλήνιο» Γυμναστικό Σύλλογο. Ιδρύθηκε το 1892 από τοπικούς παράγοντες της Λεμεσού τον Ανδρέα Θεμιστοκλέους, Ιωάννη Κυριακίδη, Αριστόδημο Κυριακίδη , Ν. Κλ. Λανίτη, Χριστόδουλο Σώζο και Ηρακλή Σκυριανίδη. Διαδραμάτισε επίσης πρωταρχικό και σημαίνοντα ρόλο στην ίδρυση του ΣΕΓΑΣ (Σύνδεσμος Ελληνικών Γυμναστικών και Αθλητικών Σωματείων) . Ο ΓΣΟ έλαβε μέρος στους πρώτους Ολυμπιακούς Αγώνες το 1896 στην Αθήνα όπου κέρδισε και το Χρυσό Μετάλλιο στους αγώνες με πιστόλι. Από τότε, ο ΓΣΟ ανέπτυξε έντονη δραστηριότητα, τόσο στην Κύπρο όσο και στην Ελλάδα. Ορόσημο για τον ΓΣΟ ήταν επίσης η νίκη του αθλητή του Στέλιου Κυριακίδη στον Μαραθώνιο της Βοστόνης το 1946, και την διάκριση πολλών άλλων αθλητών του στους Βαλκανικούς και Πανευρωπαϊκούς αγώνες. Η συλλογή φωτογραφίες Γυμναστικού Συλλόγου Ολύμπια περιλαμβάνει φωτογραφίες από τους Παγκύπριους αγώνες στίβου. Μέσα από τις μορφές των πρώτων νικητών των Παγκύπριων αγώνων ξεπηδά ολόκληρη η ιστορία του Κυπριακού στίβου.Οι φωτογραφίες πάρθηκαν από το λεύκωμα του ΚΟΕΑΣ “Χρυσοί Παγκυπριονίκες” καθώς επίσης και από το φωτογραφικό αρχείο του Συνδέσμου Βετεράνων Αθλητών Στίβου Λεμεσού. Η τεκμηρίωση του υλικού έγινε με βάση το λεύκωμα του ΚΟΕΑΣ “Χρυσοί Παγκυπριονίκες”.

H Συλλογή Ανδρέα Κουκίδη αποτελείται από 40 κεφάλαια βιβλίων τα οποία μετά από την κατάλληλη επεξεργασία και τεκμηρίωση έχουν καταχωρηθεί στην Αθηνά. Η συλλογή περιλαμβάνει κεφάλαια από τα βιβλία: Εικοσιτέσσερα Κυπριώτικα Σκετς (Τόμας Α’ και Β’) 7 Θεατρικά Έργα Εξουσιάζουσες : οι γεναίτζιες στην εξουσίαΑλλοδαποί τζιαι τόπακεςΤο σχέδιον υγείας Τα τριζόνιαΟι γαλήνες του ΝικόλαΗ συμπεττερά και η συμπεθέραΝερό της ΒροχήςΤα φακελάκια του γάμουΗ γαουρίτσαΑστυνομικός Βκιολάρης Η τεκμηρίωση του υλικού έγινε με βάση τις θεματικές επικεφαλίδες της Βιβλιοθήκης του Κογκρέσου και για την περιγραφή των μεταδεδομένων χρησιμοποιήθηκε το πρότυπο Dublin Core. Η συλλογή είναι προσβάσιμη και μέσω της ιστοσελίδας Ανδρέας Κουκίδης Ψηφιακή Συλλογή.

Αρχείο Κυπριακού Παραδοσιακού Χορού Το Αρχείο Κυπριακού Παραδοσιακού Χορού δημιουργήθηκε από τον Λαογραφικό Όμιλο Λεμεσού με σκοπό να εξυπηρετήσει τις ανάγκες για έρευνα, διατήρηση, διάδοση και διάσωση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς με αναφορά στον παραδοσιακό χορό, τη μουσική, τα τραγούδια και τις παραδοσιακές ενδυμασίες.Το Αρχείο βασίζεται σε τεκμήρια που έχουν συλλεχθεί και καταγραφεί με τη βοήθεια ανθρώπων που έζησαν, υπηρέτησαν και μελέτησαν τον λαϊκό μας πολιτισμό.Το υλικό έχει ταξινομηθεί σε θεματικές ενότητες και περιλαμβάνει κείμενα, φωτογραφίες, συνεντεύξεις, μαρτυρίες, μουσικές μελωδίες, τραγούδια και χορούς.Το αρχειακό υλικό έχει ιστορικό, επιστημονικό και πρακτικό ενδιαφέρον με πολλούς αποδέκτες όπως σχολεία, πανεπιστήμια, μαθητές, σπουδαστές, φοιτητές, εκπαιδευτικούς, ερευνητές και άλλους λάτρεις της παράδοσης.Το Αρχείο εμπλουτίζεται συνεχώς με υλικό που προσφέρουν οργανωμένες ερευνητικές προσπάθειες μελών, συνεργατών του Ομίλου και φίλων της κυπριακής παράδοσης.Η αρχειοθέτηση του υλικού έγινε με βάση τη σύγχρονη τεχνολογία σε συνεργασία με τη Βιβλιοθήκη του Τεχνολογικού Πανεπιστημίου Κύπρου και με τη συμβολή άλλων ανθρώπων και φορέων που ασχολούνται με τον λαϊκό μας πολιτισμό. Χορηγός της προσπάθειας αυτής είναι οι Πολιτιστικές Υπηρεσίες του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού.Αιτία δημιουργίας του Αρχείου ήταν οι ερευνητικές εργασίες των σπουδαστών του Προγράμματος Κατάρτισης Δασκάλων Παραδοσιακού Χορού που διοργάνωσε ο Λαογραφικός Όμιλος Λεμεσού κατά την περίοδο 2012-2013. Ο Λαογραφικός Όμιλος Λεμεσού ευχαριστεί θερμά όλους τους σπουδαστές του προγράμματος που κατέθεσαν τις γραπτές τους εργασίες και το πρωτογενές υλικό που οι ίδιοι συγκέντρωσαν.Το Αρχείο φυλάσσεται και λειτουργεί τόσο σε ηλεκτρονική μορφή όσο και σε χώρο του Ομίλου, όπου είναι αποθηκευμένο όλο το υλικό.Η πρόσβαση στο αρχειακό υλικό είναι ελεύθερη για τους μελετητές και άτομα που τιμούν και δεν εκμεταλλεύονται την παράδοση.Το Αρχείο προστατεύεται από τον περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας Νόμο 59/1976 της Κυπριακής Δημοκρατίας και τις τροποποιήσεις του μέχρι το 2006.Το Αρχείο είναι διατηρητέο ανεξάρτητα από τη λήξη του προγράμματος που το δημιούργησε. Επιστημονική Επιτροπή Διαχείρισης Αρχείου:- Πρόεδρος: Γιάννης Ζέρβας, Ομότιμος Καθηγητής Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.- Δρ. Κυπριανός Λούης, Διευθυντής Μέσης Γενικής Εκπαίδευσης του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού- Μάριος Ζέρβας, Διευθυντής Βιβλιοθήκης Τεχνολογικού Πανεπιστημίου Κύπρου- Καλλιόπη Πρωτοπαπά, Φιλόλογος – Ερευνήτρια- Κωνσταντίνος Πρωτοπαπάς, Πρόεδρος Λαογραφικού Ομίλου Λεμεσού Ομάδα Ψηφιοποίησης και Διαχείρισης Αρχείου:- Έλενα Θεοδούλου Πρωτοπαπά - Λαογραφικός Όμιλος Λεμεσού- Πέτρος Αρτέμη - Βιβλιοθήκη Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο Κύπρου Το Αρχείο Κυπριακού Παραδοσιακού Χορού, που περιλαμβάνει το πρωτογενές υλικό των καταγραφών, είναι προσβάσιμο μέσω της ιστοσελίδαςhttp://laografikoslemesou.cut.ac.cy

Η συλλογή φωτογραφίες από Λιμάνια της Κύπρου περιλαμβάνει φωτογραφίες που πάρθηκαν κατά την κατασκευή του λιμανιού της Αμμοχώστου την περίοδο 1571-1933. Το λιμάνι της Αμμοχώστου είναι από τα καλύτερα φυσικά λιμάνια που διαθέτει η Κύπρος και το μοναδικό που είναι κλειστό, εξυπηρετούσε το εμπόριο της Κύπρου από αρχαιοτάτων χρόνων και στο οποίο ο άνθρωπος επενέβη για πρώτη φορά στις αρχές του εικοστού αιώνα επί Αγγλοκρατίας με την δημιουργία πέτρινων κρηπιδωμάτων. Η τεκμηρίωση έγινε σε συνεργασία με το Παττίχειο Ιστορικό Αρχείο-Μουσείο και Κέντρο Μελετών.